Στο οροπέδιο Ρίττεν, στο βόρειο τμήμα της Ιταλίας, υπάρχει ένα εκπληκτικό φυσικό θαύμα: στενές, ψηλές στήλες από μαλακό πηλό, στεφανωμένες με συμπαγείς πέτρινες βράχους. Δίνει την εντύπωση ότι κάποιος γίγαντας στολίζει κάθε λεπτό πύργο με το “καπέλο” του. Ωστόσο, μερικά καπέλα έχουν πέσει από τις στήλες τους. Οι λεπτές σειρές τέτοιων πυραμίδων μοιάζουν με ένα πυκνό και ψηλό δάσος. Φαίνονται απίστευτες και αμέσως εγείρουν το ερώτημα πώς είναι αυτό δυνατόν. Πώς σχηματίστηκαν αυτές οι παράξενες “κατασκευές” στη φύση;
Οι διάσημες γήινες πυραμίδες (ονομάζονται επίσης “hoodoos” και “μαγικές καμινάδες” στον κόσμο) είναι ένα από τα πιο διάσημα φυσικά αξιοθέατα στο Ρίττεν (Ρενόν). Το φυσικό υλικό για αυτές είναι η παγετωνική άργιλος, η οποία εναποτέθηκε στο τέλος της παγετώδους περιόδου από τον κύριο παγετώνα της κοιλάδας Έιζακ καθώς και από τοπικούς παραποτάμους παγετώνες. Για να σχηματιστούν τέτοιες γήινες πυραμίδες, είναι απαραίτητες ορισμένες φυσικές συνθήκες. Αυτές περιλαμβάνουν σχετικά χαλαρό έδαφος με μεγάλα βράχια ενσωματωμένα, βροχόπτωση και πολύ χρόνο. Στην ξηρή του κατάσταση, η παγετωνική άργιλος είναι σκληρή σαν πέτρα, αλλά όταν βραχεί, σχηματίζει μια λασπώδη μάζα που αρχίζει να κυλά και να ρέει προς τα κάτω. Με τον καιρό, το υγρό έδαφος γλιστρά στο ρεύμα κάτω και παρασύρεται από το νερό. Αυτή η συνεχής και αδιάκοπη ολίσθηση σταματά προσωρινά μόνο όταν η διάβρωση συναντά ένα δάσος, όπου το υποκείμενο έδαφος γίνεται τόσο ξηρό που σκληραίνει σαν βράχος, εμποδίζοντας την περαιτέρω γρήγορη ολίσθηση. Αυτή η διαδικασία σχηματίζει αυτούς τους απότομους βράχους ύψους έως 10–15 μέτρων, από τους οποίους σχηματίζονται αργότερα οι γήινες πυραμίδες.
Όπου η παγετωνική άργιλος περιέχει μεγαλύτερους βράχους που κρατούν το έδαφος από κάτω ξηρό και στερεό, οι γήινες πυραμίδες σχηματίζονται ως αποτέλεσμα της κυριολεκτικής έκπλυσης, ή πιο συγκεκριμένα, της διάβρωσης αυτών των βράχων. Μέσα σε χιλιετίες, οι βροχές έχουν εκπλύνει το χαλαρό έδαφος, αφαιρώντας σταδιακά το στρώμα του. Ως αποτέλεσμα, μόνο οι βράχοι παραμένουν, προεξέχοντας από το έδαφος εδώ και εκεί σαν τεράστιες ομπρέλες.
Προστατεύουν τη βάση του εδάφους από τη βροχή, και αν και το έδαφος γύρω τους εξαφανίζεται, οι παράξενες γήινες στήλες παραμένουν. Όσο υψηλότερος είναι ο βράχος και όσο υψηλότερη είναι η κατάλληλη πέτρα που τοποθετείται στην κορυφή, τόσο υψηλότερη και ισχυρότερη γίνεται η πυραμίδα. Λόγω της διάβρωσης, αυτές οι στήλες συνεχίζουν να μεγαλώνουν, και για τον ίδιο λόγο, προορίζονται να εξαφανιστούν όταν η πέτρα που τις καλύπτει, σαν καπέλο, πέσει.
