Κουνάει την ουρά του και τσιρίζει από χαρά! Δείτε μόνο αυτό το ζευγάρι!
Εάν είστε νέοι στο Διαδίκτυο, τότε πρέπει να έχετε ήδη συναντήσει ιστορίες για το πώς τα κατοικίδια επέστρεψαν στους ιδιοκτήτες τους μετά από εκατοντάδες χιλιόμετρα. Σήμερα θα σας πούμε (και θα σας δείξουμε) μια εντελώς μη τυπική ιστορία, φιλία και, θα έλεγε κανείς, αγάπη μεταξύ ενός πιγκουίνου και ενός ανθρώπου.
Το 2001, ένας 71χρονος συνταξιούχος κτίστης μερικής απασχόλησης ονόματι Joao Pereira de Souza από ένα μικρό νησιωτικό χωριό κοντά στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, βρήκε έναν μικροσκοπικό πιγκουίνο ξαπλωμένο στα βράχια να πεθαίνει. καλυμμένο με λάδι. Καθάρισε το λάδι από τα φτερά του, ονόμασε τον μικρό πιγκουίνο Τζίντζινγκ και τον τάιζε καθημερινά με ψάρια μέχρι να πάρει δύναμη. Αυτή ήταν η αρχή μιας ισχυρής και ασυνήθιστης φιλίας μεταξύ πιγκουίνου και ανθρώπου.
Μια εβδομάδα μετά τη διάσωση, ο Joao προσπάθησε να απελευθερώσει τον πιγκουίνο πίσω στη θάλασσα, αλλά το πουλί αρνήθηκε να αφήσει τον σωτήρα του. Αφού έζησε με τον Ζοάο για άλλους 11 μήνες και αντάλλαξε το «σμόκιν» του μωρού του με δύσκαμπτα φτερά, ο Jingjing απέπλευσε προς άγνωστη κατεύθυνση
Ωστόσο, μερικούς μήνες αργότερα, ο Joao συνάντησε ξανά τον Jingjing στην παραλία και μετά πήγαν μαζί στο σπίτι του
Τα τελευταία 5 χρόνια, ο Jingjing ζει 5 μήνες το χρόνο με τον σωτήρα του, τον υπόλοιπο χρόνο υποτίθεται ότι περνά στις ακτές της Αργεντινής και της Χιλής.
Πιστεύεται ότι κολυμπά περισσότερα από 8.000 χλμ κάθε χρόνο για να συναντήσει τον άνθρωπο που τον έσωσε.
«Αγαπώ αυτόν τον πιγκουίνο σαν το παιδί μου και μου φαίνεται ότι με αγαπάει κι αυτός. Δεν επιτρέπει σε κανέναν να τον αγγίξει, αλλά αν κάποιος προσπαθήσει να το κάνει, αρχίζει να ραμφίζει. Ξαπλώνει στην αγκαλιά μου, μου επιτρέπει να τον κάνω μπάνιο στο ντους, μου επιτρέπει να τον ταΐσω σαρδέλες και να τον μαζεύω», είπε ο Ζοάο.
«Όλοι λένε ότι δεν θα επιστρέψει κοντά μου, αλλά εξακολουθεί να επιστρέφει τα τελευταία τέσσερα χρόνια».
«Έρχεται σε μένα τον Ιούνιο και επιστρέφει σπίτι τον Φεβρουάριο. Κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο τρυφερός και μου φαίνεται ότι χαίρεται όλο και περισσότερο που με βλέπει».
«Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ο πιγκουίνος θεωρεί τον Ζοάο μέρος της οικογένειάς του. Όταν το βλέπει, κουνάει την ουρά του σαν σκύλος και τρίζει από χαρά», είπε ο βιολόγος καθηγητής Krajewski σε συνέντευξή του στην The Independent.
