Η ραγισμένη καρδιά ενός θρύλου της κωμωδίας.
Ο διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ Τζιμ Κάρεϊ, ο οποίος έπασχε από κατάθλιψη για πολλά χρόνια, είπε στο Elephant Journal για τη μάχη του με αυτήν. Γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο βαριά μπορεί να είναι η ταλαιπωρία και πόσο δύσκολο είναι να απελευθερωθεί κανείς από αυτό.
Ο ηθοποιός έγινε δημοφιλής στη δεκαετία του ’90, αλλά τα χρόνια που ήταν στην κορυφή της φήμης του επισκιάστηκαν και όχι από “χαλκοσωλήνες”.
Ο πατέρας του Kerry, ένας μουσικός που εργαζόταν ως λογιστής, έχασε τη δουλειά του όταν ο Τζιμ ήταν 12 ετών. Την ημέρα που έκλεισε τα 16, παράτησε το σχολείο για να συντηρήσει την οικογένεια.
Στα 20 του, αντιμετώπισε για πρώτη φορά κατάθλιψη. Αλλά ο Carrey βρήκε έναν τρόπο να διοχετεύσει την κατάθλιψή του σε κάτι εποικοδομητικό. Στα 21 του έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο The Tonight Show.
«Η απόγνωση είναι απαραίτητο συστατικό για να μάθεις οτιδήποτε ή να δημιουργήσεις οτιδήποτε. Περίοδος. Αν δεν είσαι απελπισμένος κάποια στιγμή, δεν σε ενδιαφέρει».
D. Kerry.
«Δεν είμαι σε κατάθλιψη αυτή τη στιγμή. Η κατάθλιψη δεν υπάρχει», λέει. «Τώρα όταν βρέχει, δεν φοβάμαι ότι θα με πνίξει. Απλώς βρέχει και ξέρω ότι θα σταματήσει».
Ο Κάρι εκφράζει ένα μη τετριμμένο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε μετά από πολλά χρόνια φήμης: είναι εντελώς άσκοπο να περάσετε ολόκληρη τη ζωή σας σχηματίζοντας και τρέφοντας την εικόνα του «ιδανικού εαυτού».
«Είναι όλο εγώ: η επιθυμία να είσαι σημαντικός, να είσαι κάποιος, να έχει σημασία. Στην πραγματικότητα, αυτή η άπληστη αναζήτηση της δικής μας ιδιαιτερότητας μας φέρνει μόνο πόνο και βάσανα για τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, εισάγει έναν διαχωρισμό μεταξύ μας και όλων των άλλων όντων, που υποτιμά τον υποτιθέμενο μοναδικό μας χαρακτήρα. Δεύτερον, μας παραπλανά στο να πιστεύουμε ότι οι συνθήκες δεν πρέπει να αλλάξουν – εμείς είμαστε που δεν πρέπει να αλλάξουμε.
Τρίτον, αυτή η ατέρμονη αναζήτηση του εαυτού μας, μας στερεί την ηρεμία, γιατί μας κάνει να νιώθουμε ότι κάτι λείπει συνεχώς μέσα μας.
Το αντίδοτο σε αυτό το βάσανο είναι να αφήσεις αυτή την επιθυμία να είσαι «κάποιος». Ο Κέρι λέει: «Το να νιώθεις ολοκληρωμένος δεν έχει καμία σχέση με το εγώ». Για να αισθανόμαστε ολοκληρωμένοι, πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να διατηρήσουμε την εικόνα του «εγώ».
Οι άνθρωποι μιλούν για κατάθλιψη όλη την ώρα. Η διαφορά μεταξύ της κατάθλιψης και της θλίψης είναι ότι η λύπη είναι απλώς ένα ατύχημα – ανεξάρτητα από το τι συνέβη ή δεν συνέβη. Η κατάθλιψη είναι το σώμα σου που λέει «βίδωσέ σε», δεν θέλω να είμαι πια αυτός ο χαρακτήρας, δεν θέλω να διατηρήσω αυτό το avatar που έχεις δημιουργήσει στον κόσμο. Βγάλτε αυτή τη μάσκα ήδη!
Πρέπει να σκεφτείτε τη λέξη «κατάθλιψη» ως «βαθιά ανάπαυση». Το σώμα σας χρειάζεται βαθιά ξεκούραση από τον χαρακτήρα που προσπαθούσατε να παίξετε.
«Δεν υπάρχει πια κατάθλιψη στη ζωή μου – κυριολεκτικά καμία κατάθλιψη. Έχω λύπη και χαρά και ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη».
Μάλλον κάτι έχει! Όλοι πρέπει να βγάζουν τη μάσκα τους μερικές φορές, όπως έκανε ο Jim Carrey.
