Ένας άντρας γνωστός ως «The Tree Man» αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες εξαιτίας μιας ασυνήθιστης πάθησης που έχει ως αποτέλεσμα σοβαρές παραμορφώσεις στα χέρια του. Παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισε πολλά εμπόδια και υποβλήθηκε σε πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις, ανακάλυψε την τεράστια χαρά να μπορεί να αγκαλιάσει την κόρη του για άλλη μια φορά, χάρη στην ακλόνητη αποφασιστικότητά του και την τεχνογνωσία των επαγγελματιών του γιατρού.
Με καταγωγή από το Μπαγκλαντές, ο Abul Bajandar πάσχει από μια σπάνια πάθηση γνωστή ως σύνδρομο «Tree Man», μια κληρονομική διαταραχή που προκαλεί μη μεταδοτικές και επί του παρόντος ανίατες δερματικές αναπτύξεις που μοιάζουν με φλοιό δέντρου. Οι χειρουργικές επεμβάσεις προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση για αυτήν την κατάσταση, οδηγώντας σε σημαντικές αναπηρίες για όσους επηρεάζονται. Οι αγώνες του Abul μοιράζονται και άλλοι παγκοσμίως που διαχειρίζονται αυτό το σύνδρομο.
Το σύνδρομο προκαλεί δερματικές αυξήσεις που μοιάζουν με φλοιό δέντρων που ξεκινούν ως μικρά οζίδια και μπορούν να επεκταθούν εκτενώς. Η κατάσταση του Abul πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εφηβείας του και επιδεινώθηκε γρήγορα καθώς μεγάλωνε, επηρεάζοντας διάφορα μέρη του σώματός του.
Από το 2016 έως το 2017, ο Αμπούλ υποβλήθηκε σε 16 χειρουργικές επεμβάσεις στο Νοσοκομείο Ιατρικού Κολλεγίου της Ντάκα στο Μπαγκλαντές, φτάνοντας σε ένα σημαντικό ορόσημο όταν μπόρεσε να κρατήσει ξανά την κόρη του στην αγκαλιά του. Αυτές οι χειρουργικές επεμβάσεις είχαν στόχο να αφαιρέσουν τις βλάβες που μοιάζουν με φλοιό από τα χέρια και τα πόδια του, δίνοντας ελπίδα στον αγώνα του κατά του συνδρόμου Tree Man.
Παρά την απογοητευτική επιστροφή της κατάστασής του, ο Abul παραμένει αισιόδοξος και ανθεκτικός. Αν και οι γιατροί παρατήρησαν την αναζωπύρωση του συνδρόμου, ο Bajandar παραμένει αισιόδοξος και εκφράζει: «Το μόνο μου όνειρο είναι να ξεπεράσω αυτή την κατάσταση και να ζήσω μια υγιή ζωή».
Τα ειλικρινή του λόγια δεν απεικονίζουν μόνο τον προσωπικό του αγώνα αλλά και μια καθολική φιλοδοξία για υγεία και ανάρρωση. Η διαρκής ελπίδα του Μπατζαντάρ είναι εμφανής καθώς βεβαιώνει, «Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ειλικρινά πιστεύω και ελπίζω ότι υπάρχει θεραπεία για αυτήν την ασθένεια». Μπροστά στις αντιξοότητες, το πνεύμα του παραμένει δυνατό, αντιπροσωπεύοντας το θάρρος όσων αντιμετωπίζουν σπάνιες και δύσκολες ιατρικές καταστάσεις.
